Przed pierwszą wojną światową w Rogotwórsku nie było szkoły. Najbliższa szkoła znajdowała się w jednej z sąsiednich wiosek, w Dłużniewie (przy szosie do Płońska, ok. 3 km od Rogotwórska). Funkcjonowała tam 3-oddziałowa szkoła elementarna z obowiązkowym językiem rosyjskim, jako językiem nauczania. Kierownikiem tej szkoły był Antoni Nowiński, a jednym z nauczycieli Marian Władysław Kowalczyk, który przeszedł w latach dwudziestych do szkoły w Drobinie, a w latach pięćdziesiątych, pod koniec swojego życia opracował historię Drobina i jego najbliższych okolic.

Szkoła w Rogotwórsku została zorganizowana w latach 1918 – 1919, bezpośrednio po odzyskaniu niepodległości. Nie było budynku przeznaczonego na szkołę, więc izby lekcyjne umieszczono w domach trzech rolników, jak wtedy mówiono: gospodarzy. Jedna izba lekcyjna znajdowała się u państwa Błaszczaków, druga u państwa Kowalskich i trzecia u rodziny państwa Przedpełskich. Odległość między najdalej położonymi izbami lekcyjnymi wynosiła prawie 1 kilometr. Pierwszym kierownikiem szkoły został Wiktor Łebkowski, późniejszy długoletni (1929 -1939) kierownik Publicznej Szkoły Powszechnej w Bielsku i inicjator budowy istniejącego do dziś budynku szkoły przy ul. Drobińskiej.

W 1926 roku, decyzją władz oświatowych zlikwidowana została szkoła w Dłużniewie i urzędowo wioskę włączono do obwodu szkoły w Rogotwórsku. Do Rogotwórska przekazano też dokumenty szkolne. Mieszkańcy Dłużniewa nie pogodzili się z tą decyzją. Najpierw zaprotestowali, a gdy to nie przyniosło rezultatu przenieśli dzieci do szkoły w Przedborzu, wiosce położonej ok. 3 km na południowy zachód od Dłużniewa, gdzie funkcjonowała dobrze zorganizowana szkoła, najpierw pięcioklasowa (I – V), następnie sześcioklasowa i w końcu siedmioklasowa. Taka sytuacja trwała tam do drugiej wojny światowej.

W latach trzydziestych kierownikiem szkoły był Józef Kościuch, który zmarł 5 listopada 1937 r. przeżywszy zaledwie 48 lat. Został pochowany na cmentarzu w Drobinie. Co roku, na Wszystkich Świętych uczniowie szkoły w Rogotwórsku dekorują jego grób stroikiem i zapalają znicze. Za jego kadencji wyznaczony został teren pod budowę szkoły.

Ostatni kierownik szkoły w okresie międzywojennym miał nazwisko Bojarski. To on zdołał ukryć dokumenty szkolne na strychu domu państwa Kowalskich. Dziś dokumenty te znajdują się w archiwum szkoły.